خلاصه مطلب
نقاشی پرستار کودکانه یک نقاشی ساده از پرستارهای زحمتکش است. شما میتوانید نقاشی پرستار دخترانه را با همراهی فرزندتان رسم کنید و بعد آن را به کودکتان بسپارید تا نقاشی را رنگآمیزی کند.
پرستاری یکی از شغلهای مهم است که خیلی از کودکان به آن علاقهمند هستند. در این آموزش میخواهیم در چند قدم ساده نقاشی پرستار مهربان و زحمتکش را در کاغذ رنگی آموزش بدهیم.
مراحل کشیدن نقاشی پرستار کودکانه
برای کشیدن نقاشی پرستار دخترانه باید مراحل زیر را به ترتیب پیش ببرید.

1. کشیدن کلاه پرستاری
دو منحنی در راستای هم یکی بزرگ و یکی کوچک بکشید. دو طرف آنها را با خط صاف به هم وصل کنید. یک نیمدایره بالای شکل نهایی رسم کنید. بعد از آن یک قلب هم روی کلاه پرستار خود بکشید.

2. رسم طرح کلی سر
پایین کلاه پرستار یک منحنی بزرگ بکشید. این منحنی قرار است سر نقاشی پرستار را نمایش دهد. پس حواستان به اندازه آن باشد.

3. طراحی گوشها و موها
دو طرف کلاه نقاشی پرستار خطوط منحنی را بکشید. دو منحنی کوچک پایین موهای او رسم کنید تا گوشها را نشان دهد.

4. رسم بالاتنه نقاشی پرستار
خطوط پیراهن نقاشی پرستار را رسم کنید. یک خط دیگر برای کمربند او بکشید تا جزییات بالاتنه نقاشی کامل شود.

5. کشیدن دستهای نقاشی
دستها و بازوهای نقاشی پرستار را با خطوط منحنی و صاف رسم کنید. دو خط مستقیم هم روی لباس پرستار بکشید.

6. رسم پاهای نقاشی پرستار
سه منحنی مثل شکل زیر رسم کنید تا پاهای پرستار هم کامل شود.

7. تکمیل جزییات مو و گونه نقاشی
به کمک دو منحنی موهای نقاشی پرستار را بکشید. دو بیضی کوچک هم برای نشان دادن سرخی گونههای این نقاشی دخترانه رسم کنید.

8. جزئیات صورت نقاشی دخترانه
چشمهای نقاشی پرستار و دهان او را هم به نقاشی اضافه کنید. هرچه جزییات را با حوصله بیشتری اضافه کنید، نقاشی حرفهایتری دارید.

9. رنگآمیزی نقاشی پرستار
میتوانید مث الگوی زیر موهای نقاشی پرستار را صورتی کنید و نقاشی را با رنگهای فانتزی رنگآمیزی کنید.

بهتر است وقتی نقاشی پرستار تکمیل شد، آن را در اختیار کودکتان قرار دهید تا خودش با سلیقه و نظر شخصی آن را رنگآمیزی کند. این کار به رشد خلاقیت کودکان کمک خواهد کرد.
پرسشهای متداول درباره نقاشی پرستار
نقاشی پرستار برای چه رده سنی مناسب است؟
برای نقاشی پرستار به چه وسایلی نیاز است؟
به جای مداد رنگی از چه وسایلی برای نقاشی پرستار میتوان استفاده کرد؟

گاهی در ذهن پر از تحلیل و رویداد خود به دنبال سرنخی از کلاف درهم تافته زندگی میگردم. زندگی برایم همان قهوه تلخی است که نمیخواهم از دهان بیافتد ! گاهی آن را در الگوریتمها و دادههای بیشمار مغزم چنان گم میکنم که با هیچ محاسبه پیچیده ریاضی هم بازنمیابم! اکنون کودک درونم را فراخواندهام تا مرا فراتر از دنیای مهندسی ببرد. میخواهم که برایم از صفر بگوید! از سفیدی مطلق! حتی اگر هیچ چیز مطلق نباشد! اگر خلاصه گویی کنم ، اینگونه میگویم ... درپی نجات این "من" ، در دنیایی مرکب از هنر و کودکی !