برای افرادی که سنی از آن‌ها گذشته، برای انتخاب استادان یک حرفه، تجربه یکی از عوامل تاثیر گذار است. محمد علی بهمنی که از 9 سالگی با شعرهایی همچون فریدون مشیری هم کلام بوده، شاید بهترین انتخاب برای شعر باشد. محمد علی بهمنی زاده سال 1321 در قطار شهر دزفول است. به سبب تجربه‌ای که دارد، متوجه بود که بهترین سبک شعر غزل‌های عاشقانه است. پس اغلب اوقات سعی بر غزل‌سرایی داشته و البته بسیار موفق هم بوده است‌؛ تا جایی که عنوان بهترین غزل‌سرای ایران را به خود اختصاص داده است. به همین دلیل یکی از اشعار او با نام شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست را در کاغذرنگی برای شما در نظر گرفته‌ایم.

گاهی چنان بَدَم که مبادا ببینیم،

حتی اگر به دیده رویا ببینیم،

من صورتم به صورت شعرم شبیه نیست،

بر این گمان مباش که زیبا ببینیم،

شاعر شنیدنی ست ولی میل، میلِ توست،

آماده‌ای که بشنوی‌ام یا ببینیم،

این واژه‌ها صراحت تنهایی من‌اند،

با این همه مخواه که تنها ببینیم،

مبهوت می‌شوی اگر از روزن‌ات شبی،

بی‌خویش در سماع غزل‌ها ببینیم،

یک قطره‌ام و گاه چنان موج می‌زنم،

در خود که ناگزیری دریا ببینیم،

شب‌ های شعر خوانی من بی فروغ نیست،

اما تو با چراغ بیا تا ببینیم

محمد علی بهمنی